Blog 5 Oostkust Noorder-eiland

Geschreven gisteren in Wellington, nu zitten we in Nelson!


Na Gisborne zijn we afgezakt langs de oostkust naar Mahia-Peninsula en vanuit daar naar Napier. Vervolgens hebben we een flink eind gereden naar Wellington.
Onze teller staat nu op zo’n 2000 kilometer en dat over de smalle en kronkelende wegen van Nieuw-Zeeland. Nu is het rijden, de tochtjes maken voor ons een groot deel van het plezier van de campertocht dus wij genieten elke keer weer. De rit vanuti Napier naar Wellington is zo’n 300 kilometer. We zijn rond half 10 vertrokken en rond half 4 aangekomen, dan hebben jullie een idee hoe veel tijd zo’n rit inneemt.

Van te voren hadden we geen duidelijk plan van waar we precies heen gingen, hoe lang we zouden blijven en wanneer we de oversteek naar zuid gingen maken. De laatste week voor vertrek realiseerde we ons al wel dat we ook gerust 1 maand op het Noorder-eiland hadden kunnen besteden en als we op zuid waren begonnen hadden we waarschijnlijk gerust daar 1 maand kunnen blijven. Nu pakt het dus zo uit dat we 3 weken op het Noorder-eiland hebben besteed en dat we 1 week overhouden voor het Zuider-eiland. Morgen maken we de oversteek. Gisteren hebben we de camper al op het motorhome-park naast de ferry’s in Wellington geparkeerd.

Van Windy Welly wisten we van te voren niet dat het zo’n gave stad zou zijn. Jammer genoeg doet het z’n naam (veel) eer aan. Nova waaide eerder vandaag haast van de glijbaan.
Vanaf onze met asfalt bedekte ‘camping’ lopen we langs de kade, die een deel van een baai beslaat en dus rond loopt, langs allerlei leuks. Ze weten hier wat smaakvol is en ontwerpen alles dus behoorlijk stylisch. Daarnaast zijn er veel speeltuinen te vinden en dus hier ook weer een leuke langs de waterkant. Langs allerlei bruggetjes en plankieren zijn we vanochtend vanuit de camper in ruim 10 minuten naar het Te Papa Museum geflaneerd. Lekker zonnetje, windstil, uitzicht op de heuvels waarop de huizen geplant zijn, onderweg gestopt voor een ontbijtje. Heerlijk! NZ’s got it all.
Het Te Papa museum is trouwens echt by far het allerbeste museum dat wij ooit gezien hebben. We zouden er gerust een paar dagen in kunnen doorbrengen en daarbij is het zeer gericht op kinderen wat toch ook wel prettig is met zo’n actief meisje wat Nova steeds meer wordt. Er waren wel 4 plaatsen in het enorme museum gericht op (jonge) kinderen en dat was dan ook weer echt goed aangepakt.

Voor we in Wellington aankwamen hebben we natuurlijk nog een boel leuks beleefd op het Noorder-eiland.
Ik zal ons 2e avontuur met de snorkel maar niet al te uitgebreid beschrijven, het gaat zo: ken je het verhaal van die mensen die gingen snorkelen…
Enfin, ook het ‘wild’ kamperen, waar je een permit voor moet halen die je wel weer geld kost… was niet zo’n groot succes. Nadat we de plek toch niet leuk vonden en ook niks naar onze zin vonden besloten we de plannen weer om te gooien en zo’n 100 kilometer verderop te gaan kijken bij Mahia-Peninsula. Iets waar we van te voren nog nooit van gehoord hadden maar hetgeen we zo fijn vinden aan een campertocht is; je stapt in, zorgt dat alles enigszins opgeruimd en ‘vast’ ligt (er ligt vrijwel altijd een meloen en 3 toilettassen in bed bijvoorbeeld), start de moter en weg ben je. Op naar nieuwe plekken om te verkennen, en bevalt het niet… dan ben je zo weer weg.

Mahia beach is mooi, en de omgeving nog mooier. De camping is ook fijn, lekker in de bossen. Eenmaal op het strand wil ons meisje maar 1 ding… terug naar de camper. We hebben haar dus op bed gejopt en verder op de camping gezeten. Ook wel eens fijn.

De volgende dag de toch langs de oostkust voortgezet. We rijden inmiddels in Hawkes Bay. Dat heet zo vanwege de haak vorm die de baai maakt. De ene punt is Mahia Peninsula, de andere Cape Kidnappers. Vandaag parkeren we de camper bij Cape Kidnappers. Dit is bekend vanwege een kolonie Jan-van-Genten. We blijken veel geluk te hebben want de tocht met tractoren en karren over het strand vertrekt vandaag om half 5, wij kunnen dus nog mooi mee. De camping waarvandaan deze supergave tocht vertrekt blijkt ook nog eens erg mooi te liggen zodat we de volgende ochtend een dagje bijboeken. Onze camper staat nu zo dicht bij de zee, dat ik haast bang wordt dat het water ons ’s nachts zal bereiken. Dat gebeurt natuurlijk niet… maar toch!
De slogan van de Jan-van-Genten tour is: more fun then you can imagine en wij hebben al best hoge verwachtingen maar het is inderdaad nog leuker. De gidsen en tevens chauffeurs van de tractoren met daarachter karren met zitjes aan de zijkanten zijn erg vrolijk en plagerig. We worden dus regelmatig door de zee gereden of over een net te hoge rots op het strand waardoor we natte voeten en houte konten krijgen maar ook een lach bij iedereen op het gezicht.
Daarnaast vertellen ze veel over de rotsen waar we langsrijden, erop zijn allerlei lagen en (breuk)lijnen te zien, deze kliffen zijn omhooggestuwd door de miljoenen jaren heen. De andere kant biedt ons zicht op de uitgestrekte oceaan en vandaag met dit mooie weer heeft deze weer mooie kleuren blauw. Na anderhalf uur crossen op het strand zijn we onderaan de heuvel waarop de grote kolonie zit. Het is erg steil maar toch besluiten we eraan te beginnen ook al zal Nova dan zelf ook moeten lopen/klimmen, ze heeft sterkte kuitjes weten we na de wandeling bij Cathedral Cove. En ook deze keer speelt ze het weer klaar om stukken te lopen die wij nogal voelen in zowel de kuiten als de longen. Eenmaal boven zijn we dan ook erg trots op onszelf en bekijken (en beruiken) we de vogels en hun jongen die hier een aantal maanden op het nest zitten.
Als de kleine Gannets er klaar voor zijn maken ze hun eerste vlucht, niet dat ze eerst even een proefvluchtje houden, nee ze vliegen direct naar Australie…

Napier, de stad bij Cape Kidnappers is ook een aangenaam stadje waar wij 2 keer op fijne terasjes lunchen. Ook bezoeken we het national aqaurium, met Kiwi-vogels. Dan hebben we die ook gezien he! Ook zeepaardjes, schildpadden en allerlei vissen.

En nu dus in Wellington waar we lekker in ons huis op wielen zijn gaan zitten. Een oog op de plaatselijke weerberichten verteld ons dat we op het zuider-eiland nog een zomerweekje kunnen verwachten! Hopen dat dat zo blijft!! Morgen hopen we in Nelson te geraken.