Verloren stad en vermoeiende stad

Vanuit Arequipa, wat onverwacht echt een toffe stad bleek te zijn, hadden we de meest luxe bus ooit naar Cusco. Wij hadden allerlei ideeen over Peru. Toen we in Bolivia waren dachten we dat we op Peru niveau zaten qua armoede en voorzieningen.

Da´s dus niet waar.

De toerist wordt verwend in Peru, nu de inwoners zelf nog…

Met de super-de-luxe nachtbus van Arequipa naar Cusco dus.

Langs het Titicaca meer maar toen sliepen we. Wegens tijdgebrek (dit klinkt heel stom) hebben we 3 van de 5 door ons gewenste attracties moeten overslaan. We wilden liever wat langer in de 2 overgebleven plaatsen blijven en hebben daarom niet gezien; de nazca lines, een eiland voor de kust genaamd ´poor mens galapagos´ omdat er net als op de echte galapagos veel dieren voor komen en dus Lake Titicaca. Goede reden om terug te gaan.

In Cusco zette wij in de hele vroege ochtend koers richting Niños Hotel. Niels zal later vertellen over deze stad en onze bijzondere verblijfplaats.

Machu Picchu

Peru is één van de landen waar in de 15e eeuw het incarijk welig tierde. Dit tot de verbeelding sprekende volk had een typische bouwstijl waar nog veel van terug te zien is.

Toen wij een paar jaar geleden in Laos een indrukwekkende Khmerruine bezochten hadden we al de wens ook Machu Pichu in Peru te zien. Die wens komt nu dus uit.

Machu Pichu ligt boven op een berg. Die berg zelf is omringd door andere bergen. De begroeing is hier heel dicht, oerwoud. Je ziet allerlei bomen, varens en lianen, gele bloemen en rode bloemen tegen rotsen op. Het is nu regentijd dus dat draagt altijd bij aan veel groen.

In deze omgeving kun je je makkelijk voorstellen dat deze stad, overgroeid en hoog tussen de bergen, lange tijd ´verloren´ was. The lost city of the inca´s.

Na een eeuw (de eeuw van de inca) kwamen de spanjaarden en maakte een einde aan het incarijk. Bepaalde rituelen en gebouwen vonden zij godlasterlijk en haalde ze neer. Ook gebruikte ze de stenen natuurlijk voor hun eigen nieuwe kerken. De spanjaarden beschreven veel over de dorpen en gebieden die ze veroverde. Zo ook beschreven ze Vilcabamba

Eeuwen later gingen mensen zoeken naar deze beschreven plaatsen op moeilijk te bereiken plaatsen diep in het oerwoud van peru. In 1911 vond Hiram Bingham Machu Pichu terwijl hij op zoek was naar Vilcabamba. Het duurde even voor ze begrepen dat ze een nieuwe schat hadden gevonden, een onbeschreven stad!

Excuses als je niet gecharmeerd bent van dit geschiedenisverhaal maar ik vind het zo fascinerend. Wie weet wat er nog allemaal op aarde te vinden waarvan de meeste mensen nog geen weet hebben!

Nog maar 10 jaar geleden ging er bij Arequipa een vulkaan roken waardoor op een naastgelegen berg de ijslaag begon te smelten. Een amerikaanse onderzoeker vond daar op 6000 meter hoogte een meisjeslichaam van 500 jaar oud, de huid nog in tact! Het bloed nog in de organen!

Dit meisje is geofferd aan de goden (de bergen) zodat ze rustig blijven. Ze offeren de mooiste en onschuldigste kinderen. Op deze berg vonden de wetenschappers er 10 jaar geleden veel meer. Eén van deze lichamen hebben wij in een museum in Arequipa bekeken, ze zat in kleermakerszit in een vriezer. Wauw!

Maar goed, terug naar Machu Pichu, je zult begrijpen dat ik heel veel zin had om deze ruine te gaan bekijken.

Met de trein vanuit Cusco naar Aguas Calientes. Nee, wij hebben niet de incatrail gelopen. Het was wel een mooie rit.

Aguas Calientes zelf blijkt een charmant plaatsje te zijn. Klein maar met veel toerisme. Het ligt in een vallei, ingeklemd tussen zo´n 5 hoge, groene bergen. Er is dus een treinstation, de enige manier (naast lopend) om het plaatsje te bereiken, een pleintje met kerkje en verschillende straatjes vol met hoteletjes en restaurantjes uitgevoerd in hout met veel kleurtjes, heel gezellig.

Omdat we zo onsportief met de trein gekomen zijn gaan we bij de plaatselijke iperu (vvv) informeren naar wandelingen in de buurt. Het is tenslotte pas 11 uur ´s ochtends en we gaan pas de volgende dag naar Machu Pichu,

Berg op

De vrouw zegt ´aoh, misschien kan je die berg oplopen. Er is daar en daar een pad´. Ook lonely planet benoemt het pad: ´the view over machu pichu is worth the climb´. Misschien had dit ons moeten waarschuwen! Geen wandeling maar een beklimming!

Op sommige stukken 10, 20 en zelfs 40 meter recht omhoog op houten ladders en juist ja, regentijd! Alles glibberig. Na 2 uur ploeteren en zwoegen komen we bovenop de berg. En wauw…. Tegenover ons ligt Machu Pichu. Superbeloning!

De rest van de dag kijken we steeds omhoog naar de berg, daar stonden wij op!!

Tringggg, tringgg, het is 4.45 uur en wij staan op. Ik weet nog dat papa mij ooit midden in de nacht wakker maakte met de woorden ´wij gaan naar Kwik, kwek en kwak´. Dat staat mij altijd nog bij als ik weer eens heel vroeg op sta om iets leuks te gaan doen. Kwik, kwek en kwak naar Machu Pichu.

De bus kronkelt zich omhoog en als we totaal omgeven zijn door mist en wolken weten we: oké we zijn boven en ai onze foto´s gaan er iets anders uitzien dan al die prachtige ansichten van het totaaloverzicht van MP.

Het is nog rustig, een bus met 20 mensen, nog geen wandelaars van de trail. We besluiten toch maar naar het hoogste huisje te gaan. Vanaf daar is het mooie totaal overzicht te bewonderen met een kleine en een grotere groene pukkel-berg achter de ruine.

Boven aangekomen zijn we de enige en hoewel het regent en mistig is is het genieten. Om de zoveeltijd trekt de mist weg en zien we machu pichu liggen. Na een uur wordt de regen minder en houdt op, de volgende uren wordt het steeds warmer.

We lopen uitgebreidt alle paadjes en straatjes in. We zien mooie ceremoniele baden, met elkaar verbonden door (ondergrondse) watergeultjes, een zonnetempel, huizen mat raampjes en inbouwkastjes aldus Niels, gevangenissen met ondergrondse gangen, lama´s op het centrale veld, een steen gehouwen als het hoofd van een condor, een steen gebruikt als astronimisch instrument….

We sluiten de route af op het punt waar we begonnen zijn en zien dan toch het fameuze uitzicht.

7 uur lang hebben we door Machu Pichu getokken en het heeft ons absoluut niet teleurgesteld.

Cuzco

Dan Cuzco (of Cusco, zoals ook wel wordt gespeld). Hoofdstad van, daar heb je ze weer, de Inca´s. Mooie stad ook. Het heeft een centraal plein met twee grote en twee kleine kerken, plus nog een zwik mooie oude gebouwen, allemaal met fraaie houten balkons. Het ligt in een vallei, is deels tegen de bergen omhoog gebouwd, dus in de avond zie je overal lichtjes. Het stikt er van de restaurants waar je goed kunt eten en drinken. En toch. Iets staat ons tegen in Cuzco.

Hallo meneer, ansichtkaarten kopen?
Goedemiddag vrienden, interesse in een schilderij?
Sigaretten kopen, mevrouw meneer?
Kom hier maar zitten, hier binnen, in ons mooie restaurant, eerste drankje gratis.
Señor, zal ik uw schoenen poetsen?
Lamaharen wandkleedje? Special price for you.

En dat niet één keer, maar continu. En dan niet nee is nee, maar ongeveer als volgt.
Señor, zal ik uw schoenen poetsen?
Nee, dank je.
Zal ik uw schoenen poetsen?
Nee, dank je, zei ik.
Ik maak ze extra schoon. Special treatment.
Nee.
Kost maar één nuevo sol.
Etcetera. Het gebeurt ook in andere plaatsen maar in Cuzco tien keer zo erg. Vermoeiend.

Niños

Ach, zo lijkt het of we een vervelende tijd hebben gehad en het tegendeel is waar. Dat is mede te danken aan het leuke hotel waarin we verbleven. Niños Hotel is niet alleen mooi (prachtige binnenplaats), relaxed, schoon en vol met lekkere hapjes (eigengebakken brood met eisalade!), het draagt ook nog een forse steen bij aan het welzijn van kinderen in Cuzco.

Het hotel is opgericht door de Nederlandse Jolanda van den Berg. Met de opbrengsten van het hotel en een nevenvestiging financieert zij de pleeggezinopvang van een dertigtal kinderen en de voedselvoorziening, warme douche en buitenschoolse opvang van nog eens vijfhonderd arme Peruviaanse basisschoolkids. Goed werk dus. Kijk maar eens op www.ninoshotel.com.

Ook in de omgeving van Cuzco viel een en ander te zien. Incaruïnes bijvoorbeeld, net buiten de stad en bij het verderop gelegen Pisaq. Goed, aan Machu Picchu kunnen ze niet tippen, de moeite van het bezoeken waren ze wel waard.

Intussen zijn we, na een uur vliegen, in de hoofdstad van Peru beland. Lima is warm en druk. We doen het maar rustig aan. Over een paar dagen zijn we weer in Nederland.

En wat nu het beste hotel was? Of de mooiste busrit? Of het fraaiste plein? Onze eindlijstjes houden jullie nog tegoed.